Over "denken, voelen, weten, willen, ... en moeten":
Wat we denken komt vaak niet overeen met wat we voelen. Wat we willen is vaak niet wat we nodig hebben.
Het hoofd is druk aan het werk, maar we luisteren niet meer naar ons lichaam.
We nemen soms afstand van de zaken die we als moeilijk ervaren.
We beleven de dingen fysiek en gevoelsmatig minder intens (of zelfs helemaal niet), we kijken vanuit een denkend reflecterend standpunt.
Dit is een vorm van bescherming. De ervaring is te overweldigend (geweest), we willen afstand en controle.
We voelen niet meer hoe het er “vanbinnen” aan toegaat en daardoor is het een stuk moeilijker om in te schatten wat we écht nodig hebben. Inschattingen kunnen gebaseerd zijn op veronderstellingen die helemaal fout kunnen zijn, vandaar dat veel rationele mensen moeilijker problemen aanpakken: Ze snappen van alles, maar voelen (bijna) niks.
Ze maken een plan en zetten stappen, maar het lichaam is niet mee en dus komen ze niet in beweging...
Vaak spreken deze mensen in de je-vorm en met veel “moeten”:
“Je moet niet zomaar over je heen laten lopen.”
“Je moet maar op je strepen staan."
Iedereen weet dat als je bang bent, of als je iets niet durft, dat je dan moedig moet zijn.
Je moet niet bij de pakken blijven zitten, je moet het “gewoon doen”.
In ons hoofd weten we allemaal hoe we het eigenlijk moeten doen, tot het moment waarop de beangstigende situatie zich opnieuw voordoet: Je blokkeert, je bevriest, en je doet niets, …
Tegenwoordig is er op werkvlak veel hoofd en steeds minder lichaam.
Geen wonder dat zaken als yoga, meditatie en mindfulness zo populair zijn, dit zijn allemaal manieren om terug te zakken naar ons lichaam, onze binnenkant.
In mijn begeleiding (coaching) probeer ik mijn klant te laten beleven wat er in hen speelt door hun hulpvraag of thema heel lijfelijk te laten “ervaren” vooraleer we op zoek gaan naar oplossingen.
Hoe lijfelijker je iets ervaart, hoe meer kans dat je er iets mee kunt doen.
Wat is Integrale Coaching nu eigenlijk...?
Wat coaching onderscheid van andere vormen van begeleiding is dat de antwoorden/inzichten/beweging vanuit de klant zelf komen. Wanneer je de dingen zelf gaat inzien ga je ze ook langer onthouden, en kunnen toepassen in gelijkaardige situaties.
Bij andere vormen van begeleiding zoals psychologen en andere vormen van therapie zal de begeleider eerder zelf de dingen aanreiken, want hij is expert van de situatie van de klant.
Bij coaching is de coach geen expert van de situatie, maar wel van het resultaatsgericht proces.
Er wordt een doel vastgelegd en daar werken we naartoe.
Waarom naar een coach gaan als er al die andere vormen van begeleiding zijn?
Waarom wroeten om zelf antwoorden te vinden als iemand anders je de antwoorden kan aanreiken?
Wel... Het gaat niet over meer kennis en informatie: Alle kennis is beschikbaar via boeken, internet en andere mensen. Moesten we ons probleem kunnen oplossen door kennis, tips en tricks hadden we al lang een oplossing gevonden voor ons probleem.
We weten vanalles, we willen vanalles, maar toch doen we niets...
We ondernemen geen actie, we komen niet in beweging, we blijven verder ploeteren...
“Veel mensen koesteren de illusie dat inzicht krijgen in hoe en waarom iets is zoals het is,
vanzelf tot verandering leidt. “